Als geen ander weet ik hoe het is om afscheid te moeten nemen van je kindje. In 2006 is mijn eerste zoon levenloos ter wereld gekomen. Omdat ik een paar dagen voor de bevalling al te horen had gekregen dat mijn zoon was overleden konden we alles van te voren regelen. De dag voor de bevalling zat de begrafenisondernemer bij ons op de bank. Wij hadden toen de keuze uit een houten MDF kistje of een rieten mandje. Mijn overtuiging is altijd geweest dat pasgeboren baby’s in zachte materialen omhuld moeten worden. Het houten kistje viel voor mij direct af. Dus bleef de rieten mand over. Niet onze eerste keuze, want het was niet wat ik wilde, maar verder was er niets. Kiezen uit twee kwaden en dan de beste keuze maken, zo voelde het voor mij persoonlijk.
De jaren na het overlijden van mijn zoon ben ik zoekende geweest om zijn dood “niet voor niets” te laten zijn. Ik heb in 2000 de kunstacademie afgerond en het leek mij dan ook niet meer dan logisch dat ik iets met mijn achtergrond, docent tekenen/schilderen, zou gaan doen. Een kinderboekje schoot door mijn hoofd. De teksten waren klaar, maar de tekeningen kreeg ik niet op papier… Blijkbaar was dit niet de richting.
Tijdens een inspirerend gesprek met mijn verloskundige is het idee ontstaan om kinderkistjes te maken. In eerste instantie voor de hele kleine kindjes, maar nu ook voor voldragen kindjes. Door haar prachtige metafoor: een twintig-weken-zwangerschaps-kindje is twee handjes groot, kwam ik op mijn eivorm voor de kistjes. Textiel is altijd mijn tweede keuze geweest, al hadden de docenten op de academie liever gezien dat ik die richting zou kiezen als eerste keuze. Nu jaren later begrijp ik wat ze bedoelen: textiel is mijn tweede natuur. Bezig zijn met de materialen, de wol, het vilt, de stof en de schaar: dit is wat ik moet doen. Dit is wat ik al vanaf mijn zesde levensjaar doe.
Zo is Wolkenkind ontstaan… Met mijn persoonlijke ervaringen, mijn academische achtergrond en eigenzinnige ideeën heb ik de uitvaartnestjes ontwikkeld, die aan mijn normen voldoen. Namelijk: rond, zacht, warm en geborgen van alleen maar natuurlijke materialen. Maar ook in de kleuren die ik mooi vind en zou kiezen voor mijn kinderen. Daarbij vind ik het heel belangrijk dat er “lucht boven het neusje zit” en heeft het nestje een gebogen deksel. Je kan de deksel tijdens het opbaren om de bak heen zetten en zo ontstaat er een wiegje. Uiteraard voldoen de nestjes niet alleen aan mijn normen, maar ook aan de wettelijke eisen binnen de uitvaartbranche.
Inmiddels ben ik moeder van nog 3 kinderen (een meisje en twee jongens) en heb ik mijn eigen bedrijf. Naast het maken van de nestjes geef ik beeldende vorming op een ROC. In mijn vrije tijd schilder en teken ik. Voor interesse in mijn andere werk, kijk op www.art-tine.nl
